Sterrenhemel — Een Ode aan de Sterrenkindjes
- Hofman Staal Design
- 4 nov
- 2 minuten om te lezen
Waar staal herinnert.
Het begon als een eenvoudige vraag. Fien vroeg ons of we iets konden maken, iets blijvends, iets dat symbool kon staan voor alle sterrenkindjes van de gemeente Wichelen. Iets tastbaars voor wat eigenlijk onvatbaar is.
“Staal is staal,” dachten wij bij onszelf. “Dus waarom niet?”
Maar wat begon als een vraag over materiaal, groeide al snel uit tot iets veel groters. We ontdekten dat staal, hoe hard het ook lijkt, een drager kan zijn van pure emotie.
Het begin van iets diepers
Al tijdens de eerste schetsen voelden we het: dit zou geen gewoon project worden. Je werkt niet zomaar aan een monument. Je werkt aan iets dat er altijd zal zijn. Iets dat troost biedt.
Een plek die herinnert aan wie er niet meer is, maar tegelijk een klein beetje licht brengt voor wie achterblijft.
En zo werd ons staal plots meer dan staal. Het werd symboliek. Het werd gevoel.
De sterren – elk één voor een kind dat wordt gemist.
De maan – die eeuwige wachter die straalt, dag en nacht, en herinnert dat liefde niet stopt aan de grens van het leven.
En het Cortenstaal zelf – met zijn ruwe, roestige huid – als eerbetoon aan de pijn en de schoonheid van het gemis.
Een proces vol zorg en betekenis
Er werd getekend, gedacht, gewikt en gewogen. Elk detail moest juist aanvoelen. Want dit was geen ontwerp voor een gevel of trap. Dit was een ode aan zielen.
Toen Glenn begon te lassen, hing er een stilte in het atelier die we zelden meemaken. Elk stuk Cortenstaal werd gelaserd, geslepen, geboord – met de precisie van iemand die weet dat fouten hier niet kunnen. Want voor wie we missen, kan het nooit goed genoeg zijn.
Sebastien keek mee over elke schouder, kritisch als altijd. Soms tot vervelens toe. “Dat kan beter,” zei hij. “Doe het opnieuw.” En niemand protesteerde. Iedereen wist waarom.
De betrokkenheid van velen
Fien was er bijna elke dag. Zenuwachtig. Ontroerd. Hoopvol. Dit was niet zomaar haar project – het was dat van haar en van alle ouders die ooit iets moesten loslaten wat nooit losgelaten kan worden.
Ondertussen bouwden de mensen van de gemeente een sokkel, een stevige basis waar onze Sterrenhemel uiteindelijk op zou rusten. Een gezamenlijke inspanning, met één doel: een plek van rust en herinnering creëren waar verdriet en liefde hand in hand kunnen staan.
De dag van de oplevering
Toen het moment eindelijk daar was, voelde het alsof iedereen even zijn adem inhield. De Sterrenhemel stond daar – stil, krachtig, ingetogen. Geen woorden, geen uitleg nodig.
Het eerste applaus kwam nog voor de officiële opening. En toen kwamen de tranen – van ouders, van voorbijgangers, van onszelf.
Want dit was het.
Dit is het.
Een stukje staal dat meer zegt dan woorden ooit kunnen.
Voor ons, als ambachtlieden in staal, zal de Sterrenhemel altijd een speciaal plekje behouden. Niet omdat het het grootste of technisch moeilijkste werk was dat we ooit maakten, maar omdat het ons raakte tot in het diepste van wie we zijn.
Sommige projecten zijn meer dan staal.
Sommige projecten worden deel van je ziel.
Sterrenhemel — gemaakt om te herinneren. Voor altijd.
Opmerkingen